Henri Matisse (1869-1954), 20. yüzyıl modern sanatının en yenilikçi ve etkili isimlerinden biri olarak sanat tarihinde önemli bir yer edinmiştir. Fransa’nın Le Cateau-Cambrésis kentinde dünyaya gelen Matisse, gençliğinde hukuk öğrenimi görmüş; ancak bir hastalık nedeniyle geçirdiği iyileşme sürecinde resimle tanışarak tüm yaşam yönünü değiştirmiştir. Paris’teki École des Beaux-Arts’ta aldığı klasik eğitim, ona sağlam bir teknik temel kazandırmış; bununla birlikte kısa süre içinde geleneksel üslubun sınırlarını zorlayarak kendi ifade biçimini geliştirmiştir.
Matisse, 1905 yılında Paris’te düzenlenen Salon d’Automne sergisinde diğer genç sanatçılarla birlikte Fovizm (Fauvism) akımını sanat dünyasına tanıtmıştır. Fovizm, doğal renklerin yerine yoğun, parlak ve beklenmedik tonların kullanılmasını; gevşek fırça darbeleriyle kompozisyonun daha çok duygusal etki üzerine inşa edilmesini savunan bir sanat anlayışıdır. Bu akım, Matisse’in eserlerinde renklerin hem biçimsel hem de psikolojik işlevini araştırmasının temelini oluşturmuştur.
Sanatçının önde gelen yapıtlarından “La Danse” (Dans, 1910), yalın figür düzeniyle hareketin ritmini ve insan bedeninin uyumunu ifade eder. “La Musique” (Müzik, 1910), sınırlı figür sayısı ve dengeli renk kompozisyonuyla melodik bir görsellik sunar. “Femme au chapeau” (Şapkalı Kadın, 1905), Fovizm’in cesur renk paletini ve portreye getirdiği yenilikçi bakışı temsil ederken; “La Gerbe” (Demet, 1953), sanatçının geç döneminde geliştirdiği kâğıt kesme (papier découpé) tekniğinin olgun örneklerinden biridir.
Resim dışında heykel, vitray, illüstrasyon ve sahne tasarımı gibi farklı sanat dallarında da üretim yapan Matisse, özellikle renklerin psikolojik ve mekânsal etkileri üzerine çalışmalarıyla tanınmıştır. Onun eserleri, biçimsel sadelik ile renk zenginliğinin uyumlu bir birleşimini sunarak modern sanatın gelişiminde kalıcı bir etki bırakmıştır.
