Beethoven op.20 Mi bemol majör yedilisi, klarnet, korno, fagot, keman, viola, çello ve kontrbas için 1799’da yazılmış, ilk kez 1800’de seslendirilmiş ve 1802’de notaları basılmıştır.

Partisyonda “İmparatoriçe Maria Theresa'ya Adanmıştır.” notu bulunmaktadır.

Genel düzende bir serenat’ı andırır ve aslında aynı tonda, Mozart'ın yaylı üçlüsü

K.563'ünkiyle aşağı yukarı aynıdır, ancak Beethoven ilk ve son bölümlere önemli girişler ekleyerek ve değiştirerek formu genişletmiş ve ikinci bir minuet yerine scherzo yazmıştır.

Üçüncü bölümün ana temasını, daha yüksek opus numarasına rağmen daha erken bir çalışma olan 20 No'lu Piyano Sonatı'nda (Op. 49 No. 2) kullanmış ve final bölümüne keman için kısa bir kadans yazmıştır.

Yedilinin tek bir klarnet, korno ve fagot için yazılması (çiftlerinin olmaması) ve keman kadar önemli olan klarnetin alışılmadık biçimde öne çıkan rolü de oldukça yenilikçi karşılanmıştır.

Septet, Beethoven'ın en başarılı ve popüler eserlerinden biri olmuş ve farklı gruplar için birçok kez düzenlenip basılmıştır. Yaklaşık 1803'te Beethoven, eseri klarnet (veya keman), çello ve piyano için bir trio olarak düzenlemiş ve bu versiyonu 1805'te Viyana'da Op 38. olarak basılmıştır. Beethoven bu trio versiyonunu, Alman-Avusturyalı bir cerrah ve göz doktoru olan ve 1801'den 1809'a kadar kendisinin kişisel doktorluğunu yapan Profesör Johann Adam Schmidt'e adamıştır.

Şef Arturo Toscanini, Septet'in yaylı bölümlerini orkestranın tüm yaylı çalgıları tarafından çalınabilecek şekilde yeniden düzenlemiştir ancak notanın geri kalanını değiştirmemiştir.

26 Kasım 1951'de Carnegie Hall'da NBC Senfoni Orkestrası ile RCA Victor için Septet'i kaydetmiştir.

Barış Yalçınkaya, Klarnet
Sertaç Çevikkol, Fagot
Altuğ Tekin, Korno
Nilgün Yüksel, Keman
Emir Kemancı, Viyola
Yılmaz Bişer, Viyolonsel
Deniz Yurdakul, Kontrabas

Program
L. V. Beethoven Septet Op.20 Mi bemol Major